قدس آنلاین- اولین جمعه رمضان المبارک مصادف بود با پنجمین روز از مرداد ۱۳۵۸ بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) در حکمی تاریخی به ابوذرزمان آیت الله طالقانی مبنی بر اقامه نمازجمعه روحی دیگر در کالبد این حکومت الهی دمیده شد و نمازجمعه به مرکز بسیج مردمی، پایگاه اقتدار نظام اسلامی و یک رسانه قدرتمند دینی مبدل گردید.
نماز جمعه یکی از مهم‌ترین و با شکوه‌ترین فریضه‌های عبادی سیاسی اسلام است که از ابعاد گوناگون فرهنگی، سیاسی، اطلاع رسانی و غیره برخوردار می‌باشد. نماز جمعه از همان ابتدای تشکیل جامعه نبوی در مدینه تشریع و توسط پیامبر گرامی اسلام «صلی الله علیه و آله» اقامه شد. نزول سوره‌ای خاص در قرآن کریم به نام سوره جمعه که به بیان اهمیت نماز با شکوه جمعه می‌پردازد، جایگاه ارزشمند این فریضه الهی را در جامعه اسلامی می‌رساند.
این سوره، مسلمین را به بیانی کاملاً انگیزنده وادار می‌کند به اینکه نسبت به نماز جمعه اهتمام بورزند، و آنچه در به پا داشتن آن لازم است فراهم سازند؛ چون نماز جمعه از شعایر معظم خداست که تعظیم و اهتمام به امر آن هم دنیای مردم را اصلاح می‌کند و هم آخرتشان را.
احیای واقعی نماز جمعه در ایران یکی از دستاوردهای عظیم انقلاب کبیر اسلامی ایران است و ما آن را مانند بسیاری از برکات، مدیون حضرت امام(س) هستیم. حضرت امام(س) در کتاب «کشف الاسرار» که در اولین سال‌های سلطنت محمدرضا شاه انتشار یافت، اشاره کوتاهی به مسئله نمازجمعه کردند، ولی در کتاب «تحریرالوسیله» که در زمان تبعید به ترکیه تالیف فرمودند، به طور مشروح پیرامون آن مسائلی را ذکر کردند.
جمعه، روز تجلی وحدت و حضور مردم در صحنه عبادت و سیاست است که در آن، و هر فرد خداجو و عارف خو، خود را قطره‌ای از دریا و ذره‌ای از توده‌ها به حساب می‌آورد و با شرکت در نمازجمعه، فرد را به «جمع» و «من» را به «ما» تبدیل می‌کند و اینک آثاری ارزشمند از این فریضه عبادی سیاسی:
یکی از پدیده‌های شوم در جامعه، چه در صدر اسلام که توانست تا حدودی در کارهای پیامبر «صلی الله علیه و آله» و یارانش اخلال ایجاد کند و چه در زمان حال، پدیده «نفاق» است.
منافقان آن دسته از دشمنان بودند که دوستی، دلسوزی، همراهی، نرمخویی و... آن‌ها همه در ظاهر بود. در حالی که دل هایشان لبریز از کینه بود و همیشه دنبال فرصتی بودند تا ضربه‌های خود را به اسلام وارد سازند. خداوند پیامبرش را هشدار می‌دهد تا مبادا تحت تأثیر ظاهر سازی‌های آن‌ها قرار گیرد و آن‌ها را با این تعبیر رسوا می‌سازد: «واللّه یشهد ان المنافقین لکاذبون»؛ «و خدا شهادت می‌دهد همانا منافقان قطعاً دروغگویانند.»
منافقان در مدینه تلاش خود را در این جهت متمرکز کرده بودند تا پیامبر «صلی الله علیه و آله» و یاران او را تضعیف و از صحنه خارج کنند و نماز از جمله مواردی بود که منافقان نسبت به نقش سازنده و افشاگرانه آن، حساسیت نشان می‌دادند و سعی در تضعیف آن داشتند و به دلایل زیر با نماز جمعه مخالف بودند:
۱. در سایه نماز جمعه وحدت و یکپارچگی مسلمانان تقویت می‌شد؛
۲. نماز جمعه نمودی از حاکمیت و اقتدار مسلمانان به شمار می‌آمد؛
۳. نماز جمعه، تبلیغات سوء و زهرآگین منافقان را خنثی می‌نمود؛
۴. نماز جمعه نمایش قدرت سیاسی اسلام بود و به خاطر ویژگی موج آفرینی آن ایمان و توحید را تقویت می‌کرد؛
۵. نماز جمعه، موجبات امیدواری دوستان و نومیدی دشمنان را فراهم می‌ساخت.
بدین جهت منافقان نماز جمعه را به خاطر طبیعت افشاگرانه‌اش بیش از هر برنامه دیگری برای خود خطرناک می‌دانستند و علاوه بر کار شکنی‌ها و تبلیغات سویی که در ارتباط با از هم پاشیدن آن انجام می‌دادند خود نیز از حضور در نماز جمعه امتناع می‌ورزیدند. ولی پیامبر «صلی الله علیه و آله» این توطئه را آشکار کرد و شرکت در نماز جمعه را معیاری برای شناخت موافق از منافق اعلام کرد و فرمود: «من ترک ثلاثَ جمعاتٍ من غیر عذرٍ کُتب من المنافقین»؛ «هر کس بدون عذر در سه جمعه، نماز جمعه را ترک کند از منافقان شمرده می‌شود.
نظر شما